به نقل از «آنا»

گزیده اشعار شب دوم ویژه محرم ۹۹

تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۹۰۹۳۶

در آستانه فرارسیدن ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، تعدادی شعر از شاعران آئینی کشور ویژه شب و روز دوم ماه محرم می‌خوانید.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، از سال‌های گذشته شب و روز دوم دهه اول ماه محرم با نام «ورود کاروان امام حسین (ع) و یارانش به کربلا» نامگذاری شده است. در آستانه فرارسیدن ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، تعدادی شعر از شاعران آئینی کشور را با این موضوع در ادامه می‌خوانید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ولی‌الله کلامی زنجانی

عزیز فاطمه بر کربلا خوش آمده‌ای
خلیل آل علی بر منا خوش آمده‌ای

هنوز کعبه ز هجران تو سیه پوش است
شکوه مروه، صفای صفا، خوش آمده‌ای

فرشتگان ز قدوم مبارکت بوسند
بیا امیر ملائک بیا خوش آمده‌ای

ز نور تو همه جا کربلاست یابن علی
چه گویمت ز کجا تا کجا خوش آمده‌ای

زند به پای تو قوم بنی اسد بوسه
که ای عزیز به دیدار ما خوش آمده‌ای

فدای غیرت عبّاست ای امام غریب
یگانه خامس آل عبا خوش آمده‌ای

قدم به خاک مَنِه روی چشم ما بگذار
امام عشق ولیّ خدا خوش آمده‌ای

مجتبی شکریان

لحظۀ پر زدن ما به نظر نزدیک است
راه عرش از دل صحرا چقَدَر نزدیک است

در دل خیمه بیایید همه جمع شوید
همه را سیر ببینم که سفر نزدیک است

مادرم زودتر از ما زده خیمه اینجا
چقَدَر بوی گل یاس پدر نزدیک است

تا سری هست به سجده بگذارید امروز
لحظۀ بال درآوردن سر نزدیک است

تا توانید به شش‌ماهۀ من بوسه زنید
بوسه‌های لب یک تیر سه پر نزدیک است

گریه‌ای کرد و غریبانه به زینب فرمود:
دخترم پیش تو باشد که خطر نزدیک است

گفت آسوده بخوابید همین شب‌ها را
وقت بیداری شب تا به سحر نزدیک است

گریه کرد و به علمدار اشاره فرمود:
که فدای تو شوم درد کمر نزدیک است

بر سر و روی یتیمان حسن دست کشید
گفت قاسم که: عمو مرگ مگر نزدیک است

قد و بالای جوانش جگرش را سوزاند
ای خدا صبر بده داغ پسر نزدیک است

مرضیه عاطفی

خیمه‌ها را کرده‌ام بر پا، امان از کربلا
داغدارم می‌کند اینجا، امان از کربلا

بوسه می‌زد مادرم زهرا (س) مرا با گریه و
مضطرب می‌گفت با بابا! امان از کربلا

رأس من بر نیزه خواهد رفت پیش خواهرم
می‌شود انگشترم پیدا، امان از کربلا

زینبم (س) تا که عقیقم را ببیند! ساربان-
دست خود را می‌برد بالا، امان از کربلا

می‌خورد تیر سه شعبه حنجرِ شش ماهه‌ام
جایِ یک قطره از این دریا، امان از کربلا

می‌برم تا خیمه‌ها شهزاده‌ام را در عبا
لرزه می‌افتد بر این پاها، امان از کربلا

می‌رسانم با سرِ زانو خودم را علقمه
می‌رود از دستِ من سقّا، امان از کربلا

در دلِ گودال، غرق خون می‌افتد پیکرم
می‌شود بالاسرم دعوا، امان از کربلا

می‌دوَد گریان رقیه (س) روی بوته‌های خار
شعله می‌گیرد لباسش را، امان از کربلا

یک به یک «سر»ها به غارت رفته! صف می‌ایستند
نیزه‌داران عصر عاشورا، امان از کربلا!

قاسم نعمتی

دیده‌ام بر نینوا افتاد، دلواپس شدم
بارها از ناقه تا افتاد، دلواپس شدم

نام این صحرا حسین، با قلب زینب آشنا‌ست
بر لبانت کربلا افتاد دلواپس شدم

خاکِ سرخ این بیابان بوی کوچه می‌دهد
گوئیا مادر ز پا افتاد دلواپس شدم

این دمِ پیری مرا آواره صحرا مکن
راهمان دیدی کجا افتاد، دلواپس شدم

من کنارِ تو نباشم زود می‌میرم حسین
تا عمود خیمه جا افتاد، دلواپس شدم

این دلم از کودکی بر گیسویت حساس بود
باد در موی شما افتاد دلواپس شدم

حنجر تو معجر من هر دو پاره می‌شود؟
حرف بین ما دو تا افتاد دلواپس شدم

حنجرت را بازیِ دستان این و آن نکن
چشم من بر نیزه‌ها افتاد، دلواپس شدم

حرمله زانو زده، ای وای بیچاره رباب
صحبت شش ماهه تا افتاد دلواپس شدم

دردِ گوشِ پاره کمتر از شکافِ نیزه نیست
دیده‌ام بر بچه‌ها افتاد، دلواپس شدم

جواد‌هاشمی تربت

من ندانم چه حساب است، بیا برگردیم
که دلم در تب و تاب است، بیا برگردیم

نام این دشت زد آتش به غم‌آباد دلم
این چه خاک است؟ چه آب است؟ بیا برگردیم

جلوه ی روی تو در مردمک چشم من است
تا که این عکس به قاب است، بیا برگردیم

نکند بی تو از این معرکه برگردم من
هجر، سرگرم شتاب است، بیا برگردیم

بین اینان که ز صخره دلشان سنگ‌تر است
سنگ بر آینه باب است، بیا برگردیم

ما همه تشنه‌ی دیدار تو و طرح عطش
نقشه‌اش نقش بر آب است، بیا برگردیم

دخترت چشم به من دارد و گوید: عمّه!
تا عمو پا به رکاب است، بیا برگردیم

دوش در گوش دلم خواند رفیقی بیتی
با ردیفی که چه ناب است: «بیا برگردیم»

«طاقت تیر ندارد گلوی اصغر تو
تا در آغوش رباب است، بیا برگردیم»

مرضیه نعیم امینی

این کاروان هفتاد و دو عشق آفرین دارد
از بهترین‌های دو عالم بهترین دارد

این شیرمردی که به گِرد شاه می‌گردد
با خود سفارش‌هایی از ام البنین دارد

زینب رسیده کربلا، دورش بنی‌هاشم
یعنی نگین اینجا رکابی از نگین دارد

نامحرمی هرگز ندیده سایه‌اش را هم
صدیقه‌ی صغری و قاری اینچنین دارد

حتی غبار راه روی چادرش ننشست
محمل حجابی از پر روح الامین دارد

این سو تمامی‌شان عزیز بن عزیز اما
آن سو سپاهی از لعین بن لعین دارد

تا می‌توانید اشک و آه و ناله بردارید
یک گوشه از صحرا کمان داری کمین دارد

غم نامه این قافله سربسته‌اش این است
خولی به همراه خودش یک خورجین دارد

مهدی مقیمی

ای به زینب دل و دلدار بیا برگردیم
پسر حیدر کرار بیا برگردیم

تا رسیدیم به اینجا به دلم بد آمد
پسر فاطمه این بار بیا برگردیم

ترسم این است در این دشت مبدل سازند
روز ما را به شب تار بیا برگردیم

ترسم این است که یک روز نباشی و شود
خیمه‌ها بر سرم آوار بیا برگردیم

بین گهواره چه آرام علی خوابیده
تا نشد طفل تو بیدار بیا برگردیم

من به این دشتِ بلا حس عجیبی دارم
حرمله می رسد انگار بیا برگردیم

به روی دوش علمدار ببین دختر را
تا به پایش نرود خار بیا برگردیم

نکند آب به روی حرمت بسته شود
هر چه مشک است تو بردار بیا برگردیم

حیفِ رخسار علی اکبر لیلا، حیف از
قد و بالای علمدار بیا برگردیم

کوفیان رحم ندارند برادر نَشَوی
بین گودال گرفتار بیا برگردیم

همۀ خلق بدهکار تو هستند حسین
می‌شود شمر طلبکار بیا برگردیم

علی اشتری

رنگ‌ها رنگ خزان است بیا برگردیم
این سفر بار گران است بیا برگردیم

صحبت از جایزه و ملک ری و گندم بود
خواهرت دل نگران است بیا برگردیم

چشم شوری به علی اکبرتان خیره شده
قصه ی مرگ جوان است بیا برگردیم

صحبت از دیده ی دریایی عباس شده
تیرها بین کمان است بیا برگردیم

ساربان خیره شده بر خَم انگشتری‌ات
خنجرش نقره نشان است بیا برگردیم

خواب دیدم که سرت بر سر خاک افتاده
رنگ این خاک همان است بیا برگردیم

یک طرف این همه زن در طرف دیگر جنگ
لشگری چشم چران است بیا برگردیم

انتهای پیام/4028/

منبع: آنا

کلیدواژه: مداحی ماه محرم محرم 99 امان از کربلا بیا برگردیم خوش آمده ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۹۰۹۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (12 اردیبهشت)

حاشا که من به موسم گل ترک می کنم
من لاف عقل می‌زنم این کار کی کنم

مطرب کجاست تا همه محصول زهد و علم
در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم

از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم

کی بود در زمانه وفا جام می بیار
تا من حکایت جم و کاووس کی کنم

از نامه سیاه نترسم که روز حشر
با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم

کو پیک صبح تا گله‌های شب فراق
با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم

این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست
روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم

تفسیر :

تحول فکری عمیقی در شما رخ داده و دوران جدیدی از زندگی تان آغاز شده است. بلوغ فکری و عقلی باعث شده یک گام جلوتر گذاشته و درهای تازه ای به روی شما گشوده شود.

از مشاهده دورویی و فریبکاری اطرافیان دچار رنجش می شوید، به زودی خداوند به شما نگاه کرده و خبر مسرت بخشی دریافت خواهید کرد. با ایمان به خدا و عبادت توشه آخرت را پر کنید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (11 اردیبهشت)